...so this is Christmas...

Χριστούγεννα γιορτή αγάπης , γιορτή χαράς για μικρούς και μεγάλους ...
Χαμόγελα ευτυχίας παντού όλοι φαίνονται ξέγνοιαστοι παρόλες τις δύσκολες μέρες που διανύουμε. Ευτυχώς σκεφτομαι που υπάρχουν και αυτές οι μέρες που μας ξεκουράζουν από το άγχος τις καθημερινότητας και ξεχνάμε έστω και για λίγο τα όποια προβλήματα μας.
Σε λίγες μέρες μπαίνει  ο καινούριος χρόνος. Εύχομαι να είναι καλύτερος για όλους μας σε όλους τους τομείς. Εύχομαι να σταματήσουν οι πόλεμοι και κάθε άνθρωπος κάθε παιδάκι να έχει ένα σπίτι σε όποια πατρίδα δεν έχει σημασία. Γιατί όλοι αξίζουμε το ίδιο όποιο χρωμα και να έχουμε όποια και να είναι η θρησκεία μας. Την νέα αυτή χρόνια να επικρατήσει ο σεβασμός και η αγάπη για τον άνθρωπο από τον άνθρωπο.
Επίσης θα ήθελα αν και για κάποιους θα φανεί αστείο κάθε σκυλάκι επίσης να έχει μια οικογένεια που να το φροντίζει και να το αγαπά σαν ισότιμο μέλος της. Στεναχωριέμαι κάθε φορά που βλέπω ταλαιπωρημένα αδεσποτάκια στους δρόμους. Και είναι τόσα πολλά...και δεν ζητάνε πολλά τα καημένα παρα μόνο λίγη τροφή,νερό και αγάπη. Και αυτά είναι τίποτα μπροστα σε όλα αυτά που μας προσφέρουν αυτά τα γλυκά πλασματακια.
Τέλος να ευχηθώ κάθε άνθρωπος να έχει μια δουλειά με την οποία να μπορεί να ζει ο ίδιος και η οικογένεια του με αξιοπρέπεια.
Μακάρι η νέα χρονια να μας φέρει ότι πραγματικά επιθυμεί η ψυχή μας και οχι αυτά τα μεγάλα και άπιαστα αλλά τα μικρά και σημαντικότερα, πολλές όμορφες στιγμές με καλούς και πραγματικούς φίλους κοντά μας.

Χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε όλο τον κόσμο με υγεία 😊

...θα γυρίσει ο τροχός...

...και αν κάποτε η ζωή σε πικραίνει μη βιαστείς να πεις πως δεν είναι όμορφή...δούλεψε σκληρά και αθόρυβα και κάνε υπομονή...κάποια στιγμή ο τροχός θα γυρίσει...αλλά ακόμα και τότε να μείνεις ταπεινός και με τα πόδια να πατάνε στη γη...ακόμα και αν η ψυχή σου πετά μην αφήσεις το μυαλό σου να ξεφύγει στιγμή...κάνε μικρά και σταθερά βήματα κάθε φορά...και αν κάποια στιγμή πέσεις μην απογοητευτείς ...στάσου ξανά όρθιος και συνέχισε...συνέχισε να αγωνίζεσαι...η ζωή είναι όμορφη και στα πάνω της και στα κάτω της...και κάθε αναποδιά είναι και ένα μάθημα...

ΥΓ. οι φωτογραφίες είναι απο τη βόλτα μου στην παλιά  Λευκωσία την προηγούμενη Κυριακή και απο το ρεπό μου  χθες Σάββατο στην παραλιακή της Λεμεσού.

...ζητάω πολλα;;;;;

... αυτή τη στιγμή το μόνο που έχω πραγματικά ανάγκη είναι να "δραπετεύσω" απο όλους και όλα...ας είναι και για μια μέρα...θέλω να φύγω για λίγο...να ξεφύγω απο την καθημερινότητα και να ξεκουράσω το μυαλό μου απο τις σκέψεις...και μόνο σε ένα και μοναδικό μέρος στον κόσμο θα μπορούσα να το καταφέρω αυτό όσο και αν ακούγεται παράξενο...στην Αθήνα...αλήθεια πόσο μου έχει λείψει...μακάρι να καταφέρω να πάω μέσα στο επόμενο διάστημα αν και δύσκολο...αν μπορούσα να πάω ακόμα και για μια ώρα θα πήγαινα...τώρα που αλλάζει ο καιρός μου λείπει ακόμα πιο πολύ...πόσο όμορφη είναι η Αθήνα όταν βρέχει...και τα Χριστούγεννα...πόσο μαγικά είναι τα Χριστούγεννα σε αυτήν την πόλη...ακόμα και τώρα στην κατάσταση που έχει φτάσει...
...μετράω τις μέρες μέχρι να βρεθώ ξανά στην αγαπημένη μου πόλη...μέχρι τότε απλά θα την ονειρεύομαι...


Οι πιο κάτω φωτογραφίες είναι απο το ρεπό μου το Σάββατο...χαλαρή βόλτα στην παραλιακή της Λεμεσού...

φοβίες...

...η ζωή είναι μια διαδρομή και ο φόβος είναι τα εμπόδια...
όλοι μας έχουμε φοβίες , ο τρόπος όμως που τις αντιμετωπίζουμε  και το αν τις αντιμετωπίζουμε είναι αυτό που καθορίζει το αν θα φτάσουμε στο τέλος νικητές ή ηττημένοι,γεμάτοι απο εμπειρίες και όμορφες αναμνήσεις ή γεμάτοι απωθημένα για τα όσα δεν τολμήσαμε , για τα όσα απλά προσπεράσαμε χωρίς καν να αφήσουμε τον εαυτό μας να τα ονειρευτεί...γιατί φοβόμαστε άραγε τόσο πολύ...γιατί σπαταλάμε την ζωή μας ζώντας όπως οι αλλοι θεωρούν σωστό;
Είναι πιστεύω καιρός να αφήσουμε πίσω ότιδηποτε δεν μας εξελίσσει , οτιδήποτε μας κρατάει πίσω και μας εμποδίζει να ζήσουμε ουσιαστικά και δυνατά...διώξε τον φόβο και δώσε βάση στο όνειρο ...και όπου μας βγάλει...

...ότι και να γίνει χαμόγελα...

...το ξέρω πως έχεις κουραστεί να περιμένεις πως τα καλύτερα θα'ρθουν...το ξέρω πως η στεριά φαντάζει ακόμα πολύ μακριά και είναι και αυτή η ομίχλη στα μάτια σου που σε εμποδίζει να δεις πιο πέρα από τη θλίψη σου...ομως χαμόγελα ακόμα και αν τα πράγματα δεν ήρθαν όπως ήθελες χαμόγελα...η πίστη σου και η αλήθεια της ψυχής σου κάποια στιγμή θα ανταμειφθούν...
Κάνε υπομονή και μην το βάζεις κάτω ...όσο και αν σε μειώνουν, όσο και αν δεν σε υπολογίζουν εσύ χαμόγελα προς απάντηση τους...και άστους να αναρωτιούνται από ποιο πλανήτη είσαι...

περίεργα...

"...Αυτό δεν ήθελες; να αλλάξεις επιτέλους δουλειά; τώρα γιατί μελαγχολείς , αναπολείς και θες τη ζωή που είχες χθες; πάλι φοβάσαι πως θα αποτύχεις και αναζητάς τα σίγουρα ε; σε έχω μάθει πια καλά...γίνε επιτέλους πιο δυναμική και άσε τις κλάψες και τα πισωγυρίσματα...οι ευκαιρίες μια φορά δίνονται ..."
Αυτά σκέφτομαι όλη μέρα...και μαλώνω τον ίδιο μου τον εαυτό...έχω παραλογιστεί νομίζω.
Περίεργα...νιώθω περίεργα ανάμεσα σε ανθρώπους που δε γνωρίζω...δεν ξέρω πως να μιλήσω πως να φερθώ...όλο αυτό είναι φυσιολογικό; δεν ξέρω ποιος είναι καλός και ποιος όχι...κοιμάμαι και βλέπω φυτά στον ύπνο μου ίσως και να παραμιλάω.
...νομίζω πως απλά δε μου αρέσουν οι αλλαγές...ίσως να μην ήμουν έτοιμη να αλλάξω περιβάλλον...ίσως πάλι να επηρεάστηκα και εγώ από την πανσέληνο του Αυγούστου...δεν ξέρω θα δείξει...

ΥΓ. Καλές διακοπές σε όλους και με το καλό να μας έρθει το φθινόπωρο (βιάστηκα ε;;; ναι πάντα βιαστική και ανυπόμονη 😊)


 

...ευχάριστα...σου έχω ευχάριστα...

Και ναιιιιι!βρήκα δουλειά....είναι η δουλειά που πάντα ήθελα γνωστή άλλωστε και η αγάπη μου για τα λουλούδια...γεωπόνος σε φυτώριο...επιτέλους θα ασχοληθώ με αυτό που με τόσους κόπους και εμένα και των δικών μου σπούδασα ...τσάκα τσάκα έγραψα την παραίτηση μου ...βέβαια δεύτερες σκέψεις πολλές...λιγότερα χρήματα ,φόβος αν θα τα καταφέρω να ανταπεξέλθω επιτυχώς στις νέες μου υποχρεώσεις και άλλα πολλά ...αλλά για πρώτη φορά προσπαθώ να ξεπεράσω λίγο την αυτοκαταστροφική μου συνήθεια και να αρπάξω την ευκαιρία αυτή που μου έστειλε Ο Θεός. Ελπίζω και προσεύχομαι να πάνε όλα καλά...

ΥΓ1.αυτές τις μέρες ενδέχεται να εξαφανιστώ για λίγο καιρό γιατί έχει να πέσει πολλή διάβασμα αλλά θα επανέλθω σύντομα.

ΥΓ2. παρόλο τον ενθουσιασμό μου η σκέψη μου και η καρδιά μου είναι σε σένα αγαπημένη μου Ελλάδα. Εύχομαι αύριο όποια άποψη και αν υπερισχύσει να είναι για το κοινό καλό...είτε με το ναί είτε με το όχι ...

...δίψα για ζωή...

...όμως τι είναι αυτό που σε κρατάει όταν πέφτεις , τι είναι αυτό που σε ανασταίνει πάλι εκεί που νιώθεις να "πεθαίνεις" ;
...είναι η ανεξάντλητη αγάπη για ζωή, είναι αυτή η φλόγα που μέσα σου  ακούραστα καίει εκεί που κάθε σταγόνα ελπίδας έχει στερέψει...είναι Ο ίδιος Ο Θεός...και Τον συναντάς σε κάθε σου όμορφη σκέψη ,σε κάθε χαμόγελο της ψυχής...εκεί που νιώθεις τόσο γεμάτος απο αγάπη που θές απλόχερα να τη μοιραστείς...


ΥΓ. Οι φωτογραφίες είναι απο πενταήμερη στην Κέρκυρα το Μάιο του 2010 ,ούτε ξέρω απο που τις ξέθαψα...

μένω/επιμένω/υπομένω

...είναι και αυτές οι μέρες που δεν έχεις κουράγιο να σηκωθείς απο το κρεβάτι...που θες απλά να μείνεις μόνος σου με τις σκέψεις σου...που κάποιες φορές δεν αντέχεις ούτε κι αυτές...θολό μυαλό,μάτια υγρά και ένα παράπονο...μα τίποτα να μην έχω κάνει πια σωστά;
...είναι και αυτή η φωνή που έχω μέσα μου βαθιά που κάθε βράδυ με νανουρίζει με το ίδιο παραμύθι "υπομονή κάτι θα αλλάξει " μου λέει ψυθιριστά "να επιμένεις και να μην απελπίζεσαι"...Αλιμονό μου αν ποτέ σωπάσει αυτή η φωνή...

Πάφος...λουτρά της Αφροδίτης -λιμανάκι...

...μια ακόμα βόλτα-εξερεύνηση της Κύπρου μας...