μένω/επιμένω/υπομένω

...είναι και αυτές οι μέρες που δεν έχεις κουράγιο να σηκωθείς απο το κρεβάτι...που θες απλά να μείνεις μόνος σου με τις σκέψεις σου...που κάποιες φορές δεν αντέχεις ούτε κι αυτές...θολό μυαλό,μάτια υγρά και ένα παράπονο...μα τίποτα να μην έχω κάνει πια σωστά;
...είναι και αυτή η φωνή που έχω μέσα μου βαθιά που κάθε βράδυ με νανουρίζει με το ίδιο παραμύθι "υπομονή κάτι θα αλλάξει " μου λέει ψυθιριστά "να επιμένεις και να μην απελπίζεσαι"...Αλιμονό μου αν ποτέ σωπάσει αυτή η φωνή...