Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

πείσμα στο πείσμα...και όπου/ότι βγεί...

Σου έχει τύχει ποτέ να προσπαθείς πολύ για κάτι, να βρίσκεις συνεχώς προβλήματα μπροστά σου αλλά να συνεχίζεις να προσπαθείς ,να πεισμώνεις να μην τα παρατάς κι ας βλέπεις πως δεν βγαίνει πουθενά ...?Να αγανακτάς αλλά πάλι να μην τα παρατάς...?
Και να αναρωτιέσαι...πότε πρέπει να παραδοθείς?ή πρέπει ποτέ να παραδινόμαστε?
Αυτά τα ερωτήματα βασανίζουν το μυαλό μου εδώ και μέρες...για μένα το να παραδοθείς σημαίνει συγχρόνως πως έχεις χάσει. Έλα όμως που κάποια στιγμή στην ζωή μας δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Κάποιες φορές δεν υπάρχει άλλη διέξοδος. Και τότε σαν άλλος Αντώνιος και εσύ πρέπει να "αποχαιρετήσεις" την δικιά σου Αλεξάνδρεια. "Σαν έτοιμος απο καιρό σαν θαρραλέος" !
Αλλά πάντα με αξιοπρέπεια και όχι με σκυμμένο το κεφάλι.Γιατί ακόμα και ένας χαμένος μπορεί να έχει αξιοπρέπεια ,αφού πάλεψε με όλες του τις δυνάμεις για κάτι που πίστευε ή για κάτι που αγαπούσε.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου