...η ευτυχία είναι συνήθεια...

"...να μάθεις να νιώθεις ευτυχισμένος με όσα έχεις" λένε...
Τι κι αν δεν νιώθεις τίποτα να σε γεμίζει πια...να μάθεις να χαίρεσαι, να καταπιέζεις όλα τα αρνητικά συναισθήματα και τις παγίδες του μυαλού ...η χαρά να γίνει για σένα συνήθεια και μια δεδομενη κατάσταση ...οτι και να συμβαίνει...
...έλα όμως που υπάρχουν στιγμές που το μυαλό μας δε βλέπει διέξοδο...που όλοι οι δρόμοι φτάνουν σε τέλμα...και ακόμα και αν υπάρχει δρόμος είναι τόσο ανηφορικος που φοβάσαι τις δοκιμασίες και τις δυσκολίες που θα συναντήσεις αν τον ακολουθήσεις...
Εκεί τότε είναι που ζητάς ταπεινά τη βοήθεια του Θεού και νιώθεις σιγά σιγά το φως της ελπίδας μέσα σου να ανάβει...ξέρεις ότι μόνο κοντά Του μπορείς να νιώσεις ασφάλεια... Ξέρεις πως Ο Θεός και δρόμος να μην υπάρχει θα σου τον δημιουργήσει...για αυτό πίστευε και προχωρά...και αν τύχει και σκοντάψεις και πέσεις το φως της αγάπης Του θα σε βοηθήσει να σηκωθείς ξανά ακόμα πιο δυνατός ...και πιο ακμαίος...