...και κάπως έτσι συνειδοποιείς πως τίποτα σε αυτή την ζωή δεν είναι δεδομένο...ούτε καν η ίδια σου η ζωή και τότε ξαφνικά "ξυπνάς" έστω για λίγο και λες "γιατί τόσο άγχος πια γιατί τόση δουλειά για να καταφέρεις να φθάσεις πού?" .Κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει το άυριο ...κάποια στιγμή το ξέρω πως θα μετανοιώσω για όλα όσα έχασα και χάνω απλά και μόνο για να είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου και να μην αφήνω κανένα παραπονεμένο.
...το σκέφτομαι συχνά αλλά ποτέ δεν το κάνω πράξη...κάθε βράδυ αργά καθώς μένω μόνη μου με τις σκέψεις μου τα λέω στον εαυτό μου..."εσύ δεν ζείς ,απλα υπάρχεις μέχρι πότε θα γυρίζεις την πλάτη στα όνειρα σου? "
Κάποτε αρκούσε μόνο η Άνοιξη για να σε κάνει ευτυχισμένη ,ένα καλό βιβλίο και μια ανθισμένη αμυγδαλιά...τι άλλαξε και τίποτα πια δεν σε συγκινεί? και όλο τρέχεις ,τρέχεις να προλάβεις αδιαφορώντας για τη ζωή που χάνεις...
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να την ξοδεύουμε έτσι άσκοπα και να την προσπερνούμε αδιάφορα για αυτό ζήσε ,χόρεψε,τραγούδα,ερωτέψου και μην σκέφτεσαι τίποτα...
...το σκέφτομαι συχνά αλλά ποτέ δεν το κάνω πράξη...κάθε βράδυ αργά καθώς μένω μόνη μου με τις σκέψεις μου τα λέω στον εαυτό μου..."εσύ δεν ζείς ,απλα υπάρχεις μέχρι πότε θα γυρίζεις την πλάτη στα όνειρα σου? "
Κάποτε αρκούσε μόνο η Άνοιξη για να σε κάνει ευτυχισμένη ,ένα καλό βιβλίο και μια ανθισμένη αμυγδαλιά...τι άλλαξε και τίποτα πια δεν σε συγκινεί? και όλο τρέχεις ,τρέχεις να προλάβεις αδιαφορώντας για τη ζωή που χάνεις...
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να την ξοδεύουμε έτσι άσκοπα και να την προσπερνούμε αδιάφορα για αυτό ζήσε ,χόρεψε,τραγούδα,ερωτέψου και μην σκέφτεσαι τίποτα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου