...μια φορά και έναν καιρό...όχι δεν είναι παραμύθι...

Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια μοναχική βαρκούλα που ήταν για καιρό δεμένη σε ένα μικρό ήσυχο λιμάνι. Η βαρκούλα αυτή δεν έμοιαζε με τις άλλες βάρκες ,δεν ήταν ιδιαίτερα όμορφη ούτε και πολύ θαρραλέα όμως έβγαζε μια γοητεία που θα την ζήλευαν ακόμα και οι πιο εντυπωσιακές βάρκες του λιμανιού...
Η βαρκούλα αυτή λοιπόν είχε μεγάλο της όνειρο να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και να γνωρίσει νέα λιμάνια,να αποκτήσει νέες εμπειρίες...όμως οπότε έλεγε να το αποφασίσει πάντα κάτι την κρατούσε πίσω... δεμένη στα ήσυχα νερά του μικρού λιμανιού...εκεί ήταν η βολή της εκεί είχε συνηθίσει και έτσι δίσταζε να απομακρυνθεί έστω στο ελάχιστο από εκεί. Και έτσι έμενε δυστυχισμένη σε μια γωνιά του μικρού λιμανιού να κοιτάει τις άλλες βάρκες να επιστρέφουν από τα ταξίδια τους στον κόσμο των ονείρων τους χαρούμενες, γεμάτες εμπειρίες και με γεμάτη τη ψυχή από όσα είδαν και όσα γνώρισαν...
Όλα τα ταξίδια της τα έκανε με το μυαλό ούτε καν στον ύπνο της αφού ελάχιστα κοιμόταν...τα βράδια έκλαιγε κρυφά και αθόρυβα στη σκέψη μιας ζωής στάσιμης και των ευκαιριών που είχε χάσει...γιατί είχε ευκαιριες να ταξιδέψει αλλά δείλιασε, φοβήθηκε...φοβήθηκε την φουρτούνα, τις άγριες θάλασσες που τυχόν να συναντούσε,φοβήθηκε τον θεό Ποσειδώνα και την τρίαινα του ...και δε φοβήθηκε να ζήσει μια ζωή χωρίς την ομορφιά του ρίσκου , τη γοητεία του απρόσμενου,με τις ίδιες εικόνες από πρωί μέχρι βράδυ με παρέα τη μοναξιά της και μια άδεια καρδιά.