...περιμένοντας το ουράνιο τόξο...

...μερικές φορές δεν φταίς μόνο εσύ για αυτά που νιώθεις...φταίνε και οι άλλοι που προσπαθούν να σου μεταφέρουν τις δικές τους φοβίες , τα δικά τους άγχη και αγωνίες . Είναι που δεν πιστεύουν πως ίσως εσένα δε σε νοιάζει...
Δεν μοιραζόμαστε άλλωστε όλοι τα ίδια όνειρα , κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός.
Μη με κοιτάς λοιπόν με λύπηση απλά και μόνον επειδή δεν σου μοιάζω...και μην απορείς που χαμογελάω κοιτώντας την καταιγίδα ...είναι που περιμένω με ανυπομονησία το ουράνιο τόξο...