...ότι και να γίνει χαμόγελα...

...το ξέρω πως έχεις κουραστεί να περιμένεις πως τα καλύτερα θα'ρθουν...το ξέρω πως η στεριά φαντάζει ακόμα πολύ μακριά και είναι και αυτή η ομίχλη στα μάτια σου που σε εμποδίζει να δεις πιο πέρα από τη θλίψη σου...ομως χαμόγελα ακόμα και αν τα πράγματα δεν ήρθαν όπως ήθελες χαμόγελα...η πίστη σου και η αλήθεια της ψυχής σου κάποια στιγμή θα ανταμειφθούν...
Κάνε υπομονή και μην το βάζεις κάτω ...όσο και αν σε μειώνουν, όσο και αν δεν σε υπολογίζουν εσύ χαμόγελα προς απάντηση τους...και άστους να αναρωτιούνται από ποιο πλανήτη είσαι...

περίεργα...

"...Αυτό δεν ήθελες; να αλλάξεις επιτέλους δουλειά; τώρα γιατί μελαγχολείς , αναπολείς και θες τη ζωή που είχες χθες; πάλι φοβάσαι πως θα αποτύχεις και αναζητάς τα σίγουρα ε; σε έχω μάθει πια καλά...γίνε επιτέλους πιο δυναμική και άσε τις κλάψες και τα πισωγυρίσματα...οι ευκαιρίες μια φορά δίνονται ..."
Αυτά σκέφτομαι όλη μέρα...και μαλώνω τον ίδιο μου τον εαυτό...έχω παραλογιστεί νομίζω.
Περίεργα...νιώθω περίεργα ανάμεσα σε ανθρώπους που δε γνωρίζω...δεν ξέρω πως να μιλήσω πως να φερθώ...όλο αυτό είναι φυσιολογικό; δεν ξέρω ποιος είναι καλός και ποιος όχι...κοιμάμαι και βλέπω φυτά στον ύπνο μου ίσως και να παραμιλάω.
...νομίζω πως απλά δε μου αρέσουν οι αλλαγές...ίσως να μην ήμουν έτοιμη να αλλάξω περιβάλλον...ίσως πάλι να επηρεάστηκα και εγώ από την πανσέληνο του Αυγούστου...δεν ξέρω θα δείξει...

ΥΓ. Καλές διακοπές σε όλους και με το καλό να μας έρθει το φθινόπωρο (βιάστηκα ε;;; ναι πάντα βιαστική και ανυπόμονη 😊)