ένα πέρασμα απο Νάξο και Τήνο...

"...όλα μου τα καλοκαίρια με γυρνούν ξανα σε σένα..."
Δεν ξέρω αν είναι το καλύτερο μου καλοκαίρι...ίσως έρθουν και καλύτερα...ίσως και όχι...
αλλά οτι και να γίνει θα σε έχω για πάντα στην καρδιά μου...

...η δύναμη σου τα όνειρα σου...

...και οταν νιώθεις πως δεν έχεις που να πας...πως καμιά γωνιά της γης δεν σε χωράει...να κάνεις τα όνειρα σου φτερά και να πετάς ψηλά ...στους φωτεινούς διαδρόμους του μυαλού σου...ελεύθερη ξανά ...

Και αν ποτέ κανείς σου σπάσει τα φτερά ...μην απογοητευτείς, μην τα παρατήσεις, μην επαναπαυτείς στη στεριά...δημιούργησε καινούρια όνειρα ...καινούρια φτερά...προσπάθησε ξανά και ξανά...εμπιστεύσου τα φτερά σου...η πυξιδα των ονείρων σου θα σε οδηγήσει...

...λάθος εποχή...

...Φοβάμαι να μεγαλώσω και να αναλάβω ευθύνες...ναι το έχω πια καταλάβει αυτο ειναι το προβλημά μου...μέσα μου πάντα θα κρύβεται ενα φοβισμένο παιδί που ονειρεύεται να ζήσει μα δεν τολμά...και ο χρόνος περνά βιαστικά...
...νιώθω πολλές φορες τόσο εγκλωβισμένη αναμεσα στα θέλω μου και στα πρέπει ...έχω αρχίσει να πιστεύω πως δεν κάνουνε όλοι οι άνθρωποι για σπίτι και οικογένεια...μα αν δεν είμαι φτιαγμένη για αυτό...τότε για τι πράγμα είμαι; Θεέ μου βοήθησε με να βρω το δρόμο μου...
...δεν ξέρω τι μου φταίει...ίσως ζω σε λάθος χώρα ή λάθος εποχή...

I love Tinos 😊

...και όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά ,λίγο πριν η μιζέρια με βυθίσει στο σκοτάδι ..."σπρώχνω" το μυαλό μου να πάρει άλλους δρόμους πιο ξέγνοιαστους πιο φωτεινούς...
...και είναι τότε που σκέφτομαι διακοπές σε όμορφα μέρη της Ελλάδος...αλήθεια πόσο με γοητεύει η Ελλάδα και κυρίως τα ελληνικά νησιά...αξίζει να δουλεύεις ένα χρόνο μόνο και μόνο για να περάσεις έστω μια βδομάδα το καλοκαίρι σε νησί...αυτή η εναλλαγή γαλάζιου και λευκού σου ξεκουράζει το μάτι και την ψυχή από όλα τα βάρη και τα αγχη της καθημερινότητας...
Το προηγούμενο καλοκαίρι με αξίωσε Ο Θεός και πήγα για πρώτη φορά στη Τήνο και στη Σύρο...και ενώ η Σύρος με θάμπωσε με την αρχοντιά της ...η Τήνος με κέρδισε με την απλότητα της ...και αυτή η άγρια ομορφιά της ήταν κάτι το συγκλονιστικό...και φυσικά η εκκλησία της Παναγιάς μας...πραγματικά πόσο χάρηκα που μου δόθηκε η ευκαιρία να παρακολουθήσω μια λειτουργία εκεί...ηταν τόσο συγκινητική εμπειρία...
Και έτσι τώρα που είμαι για τους μικρούς μου πάντα λόγους λίγο στα "κάτω" μου σκέφτομαι πόσο ωραία θα ήταν να ήμουν πάλι εκεί ...στην Τήνο...να ανηφόριζα το δρόμο για το μοναστήρι της Παναγιάς και ύστερα καθισμένη στο λιμάνι να χανόμουν με τη ματια μου στο γαλάζιο του αιγαίου και καθώς ο άνεμος θα γδέρνει το προσωπο μου να φεύγει από πάνω μου κάθε ανησυχία και κάθε στεναχώρια... έχω τόσο πολυ ανάγκη να ξεκουράσω το μυαλό μου...οι τελευταίοι μήνες μου φάνηκαν σαν χρόνος...νομίζω πως δεν ξεκίνησε και τόσο καλά η χρόνια...τι και αν βρήκα το φλουρί..😊 Ευελπιστώ όμως πως με τη βοήθεια Του Θεού όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο...μέχρι τότε ας κανω υπομονή και ας ονειρευτώ το επόμενο μου καλοκαίρι στην Τήνο...μακάρι...