"...δεν έκανα ταξίδια μακρυνά ,ταξίδεψε η καρδιά και αυτό μου φτάνει..."

Ταξίδια του μυαλού...πόσες φορές για να ξεφύγουμε απο την ανία της πραγματικότητας αφήσαμε το μυαλό μας να να μας παρασύρει σε άλλα μονοπάτια ...ενίοτε και απαγορευμένα?
Υπάρχουν στιγμές που κανείς νιώθει την ζωή του αφόρητη , κουραστική αλλά είτε δεν έχει τη δύναμη , είτε δε μπορεί να την αλλάξει τη δεδομένη τουλάχιστον στιγμή.
 Όπόταν αφήνει το μύαλο του να τον ταξιδέψει και να τον παεί εκεί που θέλει. Σε τόπους όπου δεν υπάρχουν τύψεις δεν υπάρχει στεναχώρια ,πίεση και άγχος. Σε βόλτες με καλούς φίλους εκδρομές , σε στιγμές που είτε έζησε ,είτε θα ήθελε να ζήσει...σε όλα αυτά που ονειρεύεται αλλά που του φαίνονται τόσο μακρυνά.
 Πέντε και μόνο λεπτα χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς στον δικό σου όμορφο κόσμο ,στον κόσμο των ονείρων σου αρκούν για να σου δώσουν δύναμη να συνεχίσεις...να αγωνίζεσαι και να ελπίζεις...:)

....είναι και κάτι μέρες που είναι σαν να εκδικείσαι τον ίδιο σου τον εαυτό...σαν να θες να τον τιμωρήσεις για κάτι. Αυτή η επιμονή σου να μη μπορείς να χαρείς τη στιγμή που φεύγει είναι αυτοκαταστροφική.  Αγαπάς τη ζωή αλλά δεν την αφήνεις να σου απλώσει το χέρι και να σε οδηγήσει όπου αυτή θέλει. Σαν να θές να εμποδίσεις τον εαυτό σου να ευτυχήσει, Διώχνεις αθελά σου οποιονδήποτε σε πλησιάζει και σκεπάζεσαι με ένα πέπλο σιωπής φοβούμενος μήπως ξαναπληγωθείς. Γιατί? 

Μάθε να ζείς την κάθε στιγμή και δείξε εμπιστοσύνη στους ανθρώπους γύρω σου. Και αν κάποιοι απο αυτούς φανούν ανάξιοι της εμπιστοσύνης και της αγάπης σου και σε προδώσουν, πάλι δεν θα έχεις χάσει αλλά θα έχεις κερδίσει άλλη μια εμπειρία...ένα μάθημα ακόμα που θα σε κάνει  πιο δυνατό και ώριμο να προχωρήσεις ...